Akşam yemeklerini aileleriyle birlikte yemeyen babaların çocukları akranlarından daha fazla kötü davranış sergileyen bireylere dönüşebilir.
ABD'deki Illinois Üniversitesi'de yapılan bir araştırmanın sonucu bu!
Çocukları 2 yaşında olan 1400 ailenin katıldığı araştırmanın sonucu babaların çocukların hayatları üzerindeki görünmez etkilerin gözler önüne seriyor. Araştırmada, katılımcı ailelerde çocukların haftada kaç kez annesi ve babasıyla birlikte akşam yemeği yediği hesaplandı. Daha sonra çocuk dört ya da beş yaşına geldiğinde ebeveynlere çocuklarının öfke nöbetleri ve paylaşım gibi davranışları hakkında sorular sordular.
Babalarıyla daha az sıklıkta akşam yemeği yiyen çocukların, ileri yaşlarda daha kötü davranışlar sergiledikleri ortaya çıktı. Her gün anneleriyle akşam yemeği yemelerine rağmen durum değişmedi. Sonuçlar her iki ebeveynin de aile yemeklerinde birlikte olmasının çocuk gelişimi üzerine etkisini ortaya koydu.
ÇOCUKLARIN DÜNYASINDA YEMEK SADECE KARIN DOYURMAK DEĞİLDİR
Illinois Üniversitesi araştırmayı yürüten, Sehyun Ju'nun sonuçlara ilişkin yorumu 'çocuklar için yemek sadece karın doyurmak değildir' bakışını güçlendiriyor.
Sehyun Ju, "Aile yemekleri sırasında çocuklar, yetişkinlerin yemek paylaşmasını, birbirleriyle etkileşime girmesini, sohbet etmesini ve göz teması kurmasını izleyerek öğrenirler. Bu, onların nasıl iletişim kuracaklarını ve davranacaklarını öğrenmelerine yardımcı olabilecek benzersiz bir günlük deneyimdir. Bu sonuçlar tüm ailenin masa etrafında olmasının önemli olduğunu gösteriyor çünkü anneler kadar babalar da önemli ve benzersiz nitelikler taşıyor" diyor.
ANNELERİYLE DAHA AZ YEMEK YİYEN ÇOCUKLARDA DURUM NE?
Aile Psikolojisi Dergisi'nde yayınlanan araştırma, iki yaşındaki çocuklar anneleriyle daha az sıklıkta akşam yemeği yiyen çocukların (belki de bunun yerine başka bir aile üyesiyle veya bebek bakıcısıyla yemek yiyenlerin) ileri yaşlarda daha kötü davranışlar sergilediğini ortaya çıkardı.
Araştırmada altı çizilen bir bölüm ise şöyle: Haftada sadece bir gün bile bir babanın veya annenin yemek masasında olmaması, daha kötü çocukluk davranışlarıyla önemli ölçüde bağlantılıydı.
İŞİNDE MUTSUZ VE MADDİ DURUMUNDAN MEMNUN OLMAYAN BABALAR AKŞAM YEMEKLERİNE KATILMIYOR
İşinden ve maddi durumundan memnun olmayan babaların ailesiyle daha az akşam yemeği yediği belirlendi.
Bu, uzun saatler çalışıp çalışmadıklarına bakılmaksızın, işyerinde mutsuz olan erkeklerin, çocuklarıyla akşam yemeği için eve gelme enerjisinden veya motivasyonundan yoksun olabileceğini düşünülüyor.
BABA OLMAYINCA ANNELER DAHA SIK ÇOCUKLARIYLA YEMEK YİYOR
Babalar işten daha memnun olmadığında, anneler akşam yemeğini çocuklarıyla daha sık yiyor. Bu da kadınların stresli babalarının acısını yemek masasında yerlerini alarak telafi etmeye çalıştıklarını gösteriyor olabilir. Ancak sonuçlar, anneler yemek masasındayken bile çocukların babalarının yokluğu nedeniyle kayıplar yaşayabileceğini gösteriyor.
İŞİNDEN VE MADDİ DURUMUNDAN MEMNUN OLMAYAN KADINLAR...
Çalışma aynı zamanda işlerinden ve maddi durumlarından memnun olmayan kadınların çocuklarının daha kötü davranışlara sahip olduğunu da ortaya çıkardı; bunun nedeni belki de daha yorgun olmaları ve çocuklarıyla daha az duygusal olarak ilgilenmeleriydi. Ancak babaların aksine annelerin, işlerinde mutsuz olduklarında çocuklarıyla birlikte akşam yemeği yeme sıklıklarını azaltmadığını ortaya koydu.
BİRLİKTE YEMEK YEMEK UYKU ÖNCESİ ZAMANDAN DAHA DEĞERLİ
Ebeveynlerin yemek zamanlarında olmasının bariz önemi, araştırmacıların anne ve babaların genel olarak çocuklarının hayatlarına (örneğin yatma zamanı ve banyo zamanı) katılımını dikkate almasından sonra bile görüldü.
AİLE YEMEĞİ RUTİNİNİ SÜRDÜRMEYİ BAŞARANLAR...
Araştırma sonuçlarına göre işten kaynaklanan strese rağmen aile yemeği zamanı rutinlerini sürdürebilen ebeveynlerin daha iyi iş-aile sınırlarına ve daha büyük stres düzenleme kapasitesine sahip oldukları görülüyor.
İDEAL ÇALIŞAN OLMAKLA İDEAL EBEVEYN OLMA DENGESİNİ POLİTİKALAR BELİRLER
Araştırmanın kıdemli yazarı Dr. Karen Kramer'in yorumu ise çok nitelikli. Zira çalışan anne babaların çocukları için gerekli zaman ayırmalarının yolu kişisel çabalardan geçtiği kadar politik düzenlemelere de bağlı. Kramer, çalışan anne bababaların ideal ebeveyn mi yoksa ideal çalışan mı? olmaları gerektiği konusunda seçim yapmak zorunda kalmayacakları politik düzenlemelerin gerekli olduğu kanısında.
İşte Dr. Kramer'in araştırma sonucu yorumu:
"Küçük çocuklar için akşam yemeği zamanı genellikle saat beş veya altı civarındadır, ancak ebeveynlerin günün erken saatlerinde evde olmaları beklentisi çalışma saatleriyle örtüşmez. İdeal bir çalışan olmakla, ideal ebeveyn olmak arasında sıkışmak mümkün. Aile yemeği zamanlarını kolaylaştıran bir çalışma ortamı ve toplum desteği sağlamaya yardımcı olacak politika girişimlerin hayata geçmesi uzun vadede toplumsal huzur ve kontrollü bireylerin gelişmesi için gerekli görünüyor."
